Hoe je tegen jezelf praat, doet ertoe. Het is wonderlijk hoe lelijk we soms tegen onszelf kunnen doen in ons hoofd. Ik vraag mij wel eens af: hoe zou het eruit zien, als we alles wat we tegen onszelf zeggen, hardop tegen een ander zouden zeggen? In mijn geval zou dat er een aantal jaren geleden, zo hebben uitgezien:

“Wie denk jij nou eigenlijk dat je bent? Denk je echt dat jij een opleiding kan afronden? Kind, je hebt ADHD en NAH. Je hebt je middelbare school niet eens afgemaakt. Een dom wicht ben je.”

“ Liefde? Laat me niet lachen. Niemand wil jou! Gekwetst, beschadigd, dom en let’s face it… altijd net een beetje te dik.”

“Waarom zou je dit nog langer willen? Echt, niemand mist jou als je er niet meer bent.”

Oké, dat laatste heb ik één keer gedacht. Ik zat in het donker in mijn auto naar een brug te staren. Ik vroeg mij af of het pijn zou doen. Het werd een belangrijk keerpunt. Want op dat moment besefte ik dat ik zeker gemist zou worden. Misschien niet door heel veel mensen, maar wel door de allerbelangrijkste mensen in mijn leven, mijn kinderen. Ik reed naar huis en zocht hulp.

Vreselijk pestgedrag

Maar even terug naar de vraag. Hoe zou het eruit zien als je zo tegen een ander zou praten? Dat zou vreselijk pestgedrag zijn, verwerpelijk en onmenselijk. Zou je het durven? Of überhaupt willen? Misschien stiekem en anoniem vanachter je toetsenbord op social media? Wat zou het doen met de ontvanger van jouw lelijke woorden? En wat doen diezelfde lelijke woorden met jou als je ze tegen jezelf richt?

De andere kant van dit verhaal is ook interessant. Want hoe moeilijk is het soms, om gewoon lief te praten tegen jezelf? Jezelf aan te moedigen? Trots te zijn op je prestaties en dat ook te benoemen? Vooral dat laatste wordt nogal eens ingeleid met “misschien raar om over mezelf te zeggen…”

Probeer eens een compliment

NEE! Dat is niet raar! Ik vind het supertof als iemand gewoon durft te zeggen waar hij/zij trots op is! We zouden dat allemaal wat vaker moeten doen. Een compliment of aanmoediging geven aan iemand anders is vele malen makkelijker en doen we vaak veel sneller. Zeker aan iemand die ons dierbaar is. Een compliment geven aan een vreemde is misschien een beetje spannend, maar probeer het vooral eens! Het is zo leuk om te geven en kost helemaal niets! En ook hier geldt: wat doen jouw mooie, zachte woorden met jou als je ze tegen jezelf richt?

Jarenlang waren de woorden voor mijzelf, gebaseerd op de onmogelijke maatstaven en verwachtingen van mijn omgeving. Het was niet zozeer dat de lat te hoog lag. Ik wist gewoon niet goed hoe en wanneer ik moest springen. Twijfelend stond ik een beetje onder de lat omhoog te kijken en mij af te vragen of ik er niet gewoon onderdoor kon lopen? Dat vond ik dan vervolgens weer erg lui en gemakzuchtig van mijzelf. Zucht…

Nieuwe taal, nieuwe naam

Inmiddels zijn mijn woorden milder, soms zelfs lief. Steeds vaker zijn mijn woorden voor mezelf trots. Door van een afstandje naar mijzelf te kijken, zie ik meer dan de som. Ik zie alle plusjes en minnetjes, alle stapjes, alle beslissingen en alle invloeden van buitenaf.

“Meid, kijk even! Je hebt je opleiding afgerond en hebt een geweldige baan. Lekker bezig!”

“Liefde komt ooit. Gewoon omdat jij een hele hoop te bieden hebt. Alle mitsen en maren zullen wel een keer een plekje vinden.”

Met een nieuwe taal voor mijzelf, voelde ik dat het ook tijd was voor een nieuwe naam. Ik zal altijd Ilona Schomper blijven. Zij heeft veel overwonnen en heeft mij heel ver gebracht. Maar het is ook de naam die ik van mijn ouders kreeg. En dat besef, komt met veel vragen en verdriet. Ik heb er onlangs dan ook voor gekozen om verder te gaan als Tess Ilona Schomper.

Hoi, ik ben Tess

Tess voelt meer als mijzelf. Aan Tess hangt geen verleden. Tess past. Grappig dingetje: als ik boos ben op mezelf, dan klinkt het in mijn hoofd: “Jezus Loon, gaat het?” Bij trotse woorden klinkt het: “Kijk jou gaan Tess!” En daar kan ik natuurlijk ook weer van alles van vinden. Het is nog even wennen. Voor mijzelf, maar zeker ook voor de mensen om mij heen.

Hoe je mij moet noemen? Tess voelt fijn, maar ik zal zeker ook naar Ilona blijven luisteren. En zolang de woorden lief en aanmoedigend zijn, maakt de naam eigenlijk niet meer uit toch?

Liefs en tot de volgende!

Tess

Dan nog even dit:

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat, hier of via social media.

Heb je met mij gewerkt en wil je graag een testimonial schrijven voor op mijn website? Dit kan via het contactformulier.

Kan ik je ergens bij helpen? Laat een bericht achter of boek een 1:1 gesprek met mij.